Een terugblik... en een schreeuw om Liefde!!

Sophie's Choices
Vandaag 2 jaar geleden schreef ik onderstaand stuk op Facebook.
Net hoor ik op de radio dat de scholen binnenkort nieuwe liedjesboeken ontvangen voor Sinterklaas. In deze boeken zijn de liedjes aangepast, zo zijn "oude" woorden zoals kaatsenballen vervangen, maar ook onze Zwarte Piet doet niet meer mee. De Hema heeft inmiddels ook de Zwarte Piet verbannen en bij Little People (is dit merk overigens niet discriminerend?) hebben ze de versie met Zwarte Piet ook uit de collectie gehaald. Waar gaat het heen met onze gebruiken? Wij Nederland een tolerant land, waar wij Moskeeën bouwen voor onze medelanders die geloven in de Islam, waar kinderen les krijgen over de verschillende geloven. Waar we onze kinderen leren dat iedereen gelijk is, zwart, wit, geel, rood en dat we niet oordelen op huidskleur of afkomst. Tenminste dat is iets wat ik mijn zoon meegeef en ik zie dat om mij heen ook genoeg gebeuren. Als wij op vakantie gaan passen wij ons aan, aan de gebruiken van dat land. Je zou dat op een gegeven moment toch ook terug verwachten, maar nee, hier schijnt Zwarte Piet ineens de boeman te zijn en krijgt hij de Zwarte Piet toegespeeld. Hij is niet meer welkom, omdat het discriminerend zou zijn. De foto (wel is waar een oudje) is van mij en mijn zoon. Zoals jullie zien is mijn zoon getint. Hij is bijna 11 jaar en tot 2/3 jaar geleden geloofde hij in Sinterklaas. Als iemand hem piet noemde zei hij heel wijs, ik ben geen Piet. Mijn kleur is echt, Piet is zwart door het roet van de schoorsteen. Nooit heeft hij gezegd dat hij het vervelend vond, sterker nog. Hij vond het wel makkelijk.. Hij hoefde de vieze schmink niet op zijn gezicht en geen pruik op. Gewoon een pietenpak, een jutezak over zijn schouder en mijn zoon was klaar voor het Sinterklaas feest. Ik zie filmpjes op Facebook van de Sinterklaas intocht in Suriname en alle kinderen daar roepen net zo hard om Zwarte Piet als de kinderen hier. Zij maken zich niet druk om racisme, het zijn kinderen, pffft wat weten kinderen van racisme Zij zien een kindervriend. Een persoon die gekke kunstjes doet en een zak vol met cadeaus en snoepgoed op zijn rug draagt. De hemel voor kinderen, die ze massaal aanroepen met Piet, Piet. Geen discriminerend woord wordt er geschreeuwd. En nu komend jaar komt er een intocht zonder de Zwarte Piet, maar wel met een gele, rode, paarse, blauwe. Hoe verwarrend wil je zijn voor de kinderen. Maar om een lang verhaal kort te maken.. Waar blijft in hemelsnaam het respect voor onze gebruiken en tradities We slaan door in deze. Rechters die zich er mee gaan bemoeien, buitenlandse pers die er items over maken. Waar gaat het heen?? Zullen we afspreken dat we ons gaan druk maken over de toestanden in Israël en de Oekraïne, de apartheid in Zuid Afrika, de ISIS en zijn onthoofdingen en het Sinterklaas feest gewoon ons Sinterklaas feest houden, met al zijn tradities, want het hoort bij onze cultuur en het zou fijn zijn als men ook een beetje rekening gaat houden met onze tradities.. Het kan geen eenrichtingsverkeer worden.
Nu twee jaar later is het gelukkig erg rustig wat betreft de pietendiscussie, maar heeft het plaats gemaakt voor andere discussies. De perikelen in Zaanstad, de vluchtelingen en zijn problematiek, Partij Denk, Donald Trump en de onrust onder de Turken. Er is een verschuiving gaande, maar de rode draad blijft discriminatie, gevoel van onmacht en de "wij zijn beter" cultuur, maar in iedere bevolkingsgroep heb je rotte appels, scheer niet alles steeds maar weer over dezelfde kam. Ik heb mijn buik er van vol. Waarom zoveel haat? Waarom zoveel jaloezie, waarom zijn wij niet in staat om deze haat gevoelens om te zetten in liefde. Als iedereen elkaar een beetje meer lief heeft, zal de wereld er dan niet een beetje beter uit zien? Wordt ons leven niet beter als we die haatgevoelens omzetten in positieve gedachten en gevoelens. Tuurlijk mag je onvrede hebben, want zoals bij iedereen is het gras altijd groener bij de buren, maar geniet van je eigen groene gras.Geniet van wat je hebt, wordt niet jaloers op wat je niet hebt. Zet dat jaloerse gevoel om in doelen, want we leven in Nederland, het land waar heel veel kan, mag en te bereiken is. Het land waar gelukkig nog steeds vrede is, waar we mogen zeggen wat we denken, waar we niet worden afgestraft omdat we in iets anders geloven. Het land waar geen censuur heerst, waar homofilie geaccepteerd is, waar blank, zwart, geel, rood en alle andere kleuren van de regenboog met elkaar samenleven en samenwerken.
Dus vandaar mijn oproep om Liefde. Zullen we vandaag eens een dag alleen maar liefde toe laten en geven??

Ik wens jullie heel veel liefde toe vandaag...


Een reactie posten


Sophie Journals